Dzień skupienia upływał pod hasłem „Kim jesteś Ty, Panie a kim jestem ja?” To słowa zaczerpnięte od św. Franciszka z Asyżu, do których co rusz powracaliśmy – chcąc lepiej poznać siebie samych i Pana Boga. Na różne sposoby poszukiwaliśmy odpowiedzi na pytania nurtujące serce niejednego młodego człowieka: Kim jestem? Jakie jest moje miejsce w świecie? Jakie są moje marzenia, pasje, życiowe priorytety? Kim jest dla mnie Jezus Chrystus – Ukrzyżowany i Zmartwychwstały? Co mogę powiedzieć o moim spotkaniu ze Zmartwychwstałym? Jakie jest moje życiowe powołanie? Inspiracją do wspólnych zamyśleń były fragmenty z Orędzia na Światowy Dzień Młodzieży Ojca Świętego Franciszka oraz film „Ostatni szczyt”. Ukazana w nim historia życia pewnego hiszpańskiego, niezwykle charyzmatycznego kapłana skłoniła nas do refleksji na tematy związane z tym, jak postrzegamy kapłaństwo i jaki jest nasz ideał kapłana oraz co możemy dawać z siebie, by wspierać kapłanów? Wiele konkretnych wskazówek – odnośnie rozeznania życiowego powołania i podejmowania ważnych życiowych decyzji – można było otrzymać w konferencjach wychowawców, świadectwach kleryków oraz podczas dzielenia się owocami pracy w małych grupach, kiedy to formułowaliśmy nasze życiowe cele i opracowywaliśmy strategie ich realizacji. W trakcie dnia skupienia była możliwość skorzystania ze spowiedzi czy rozmowy duchowej z ojcem duchownym. Z bogactwem refleksji trwaliśmy na wspólnej modlitwie. Podczas adoracji Najświętszego Sakramentu spisywaliśmy nasze prośby i to, co chcemy zawierzyć Panu Jezusowi, a co później odczytywaliśmy podczas modlitwy wiernych w czasie Eucharystii. Rozstawaliśmy się z nadzieją na kolejne spotkania i ufnością, że w naszym lubelskim Seminarium Duchownym już niedługo zawitają nowi klerycy. Radością i odwagą w przeżywaniu fascynacji Panem Jezusem oraz pięknem drogi życia kapłańskiego tchną świadectwa uczestników dnia skupienia i kleryków, którzy służyli pomocą w trakcie jego trwania…

„Oto stoję przed Tobą Chryste, poraniony, z pragnieniem naśladowania Ciebie. Nie jestem godzien prosić Ciebie o tak wielki dar, jakim jest Kapłaństwo. Ale Ty wiesz, że serce moje bije dla Ciebie. Lekarzu ludzkich serc, czy Ty chcesz opatrzyć moje rany? Nie mam nic, co mógłbym Ci dać. Jedynie serce takim, jakie jest. Tylko, czy Ty tego pragniesz dla mnie? Daj znak, a ja odpowiem: tak, Panie!”

„Panie Jezu, dziękuję Ci za ten dzień skupienia. Pomóż mi rozeznać moje życiowe powołanie. Proszę Cię o odwagę i potrzebne łaski dla mnie i mojej rodziny. Proszę też o pokorę i zintegrowanie całej mojej osoby wokół Twojej Osoby”.

„Dzień skupienia dla młodych mężczyzn- także i dla mnie. To czas kiedy chłopaki rozczytujący swoje powołanie przypomnieli mi z siłą do czego Pan Bóg mnie przygotowuje- do kapłaństwa. Na nowo zrozumiałem, że kapłaństwo jest potrzebne dla wszystkich posługą i dobrym słowem. Dziękuję Bogu za dar powołania”. (kleryk Paweł)

„Dzień skupienia dla kandydatów do seminarium był intensywnym czasem spotkania z Panem Bogiem oraz z młodymi ludźmi szukającymi swojej drogi życiowej. Poprzez liczne rozmowy, pracę w grupach czy wygłoszone świadectwo mogłem podzielić się z uczestnikami, tym jak Bóg działał w moim życiu. Ich świadectwo wiary utwierdziło mnie w wierze i w przekonaniu, że warto jest oddać w kapłaństwie swoje życie Jezusowi”. (kleryk Marcin)