Menu
Posłuchaj ks. Rektora
Powołanie to propozycja Boga, odsłaniająca się w Jezusie Chrystusie i skierowana do człowieka. Propozycja, której celem jest uszczęśliwienie człowieka, a przez niego misja uszczęśliwienia tych, których stawia na jego drodze. Stąd też powołanie będąc czymś bardzo osobistym jest zarazem czymś szczególnie wspólnotowym. Powołanie, którego dawcą jest Bóg oczekuje jednak na podjęcie decyzji przez człowieka, na ludzką zgodę i na wkomponowanie odpowiedzi na Bożą propozycję w konkretną ludzką wspólnotę życia. Odkrywanie powołania, które jest czymś wielkim, przekraczającym doczesność, a niekiedy nasze własne plany i wyobrażenia, ma posmak tajemnicy oraz przygody przeżywanej w kontakcie z Bogiem i ludźmi.
Powołanie pozwala człowiekowi wyzwolić prawdziwego siebie, ale wcześniej człowiek musi wyzwolić powołanie. Pragnienie przygody nosi w sobie każde serce. Już papież Paweł VI, w swoim słowie na dzień powołań, całe życie ludzkie określił jako „wielką przygodę miłości Bożej”. Słowniki podkreślają w pojęciu przygody dwie cechy: niecodzienność i tajemniczość. Nieznane zawsze kusiło i kusi człowieka swą zagadkowością, wyzwalając w nim niespożytą energię odkrywcy. Na głos ryzykownej przygody człowiek odpowiada uśpionym w nas dotąd pędem do przekroczenia wszelkich barier rzeczywistości i chęcią wyjścia poza siebie w krainę niespełnionych snów i marzeń. Jeszcze lepiej, gdy pragnienie to sumuje się z pragnieniami innych ludzi, z którymi razem można wyruszyć w drogę i spełnić szlachetną misję. Właściwie każdy człowiek szeroko otwiera serce na wymarzony przez siebie ideał, chcąc w końcu jakoś i kiedyś spojrzeć mu w oczy i zmierzyć z nim swe siły. Tęsknota niesie ludzką wyobraźnię nie tylko wszerz i w dal, ale podnosi ją w górę i zatapia w głąb. Odkrywamy swoje wnętrze, by odnaleźć w nim nieznane siły, uporządkować chaos spraw, pogodzić rozbieżność naszych zainteresowań i pragnień, wytyczyć linię życia, prowadzącą w górę do upatrzonego celu albo też podnieść się przez wiarę do tajemnic Boga i przyszłego życia, wniknąć w rzeczywistość łaski i chrześcijańskiego przeznaczenia – to wielka przygoda, która nazywana jest przez nas powołaniem.
Powołanie, jak każda przygoda, stawia nas w obliczu nieznanego życia i tajemniczej przyszłości. Już sam fakt pojawienia się powołania w formie niepokojącej myśli, niecierpliwej tęsknoty i upartego dążenia ku nieznanej drodze jest przedsmakiem wielkiej przygody. Na jej drogach nie będziemy sami, będziemy wspólnie, będziemy z Bogiem i ludźmi.
Wewnętrzne zmagania towarzyszące powołaniu są ceną, którą płacimy za jego autentyczność, natomiast pewność powołania jest zawsze pewnością wiary. Bóg przygotował dla nas ekscytujący, cudowny plan – pragnie, abyśmy przeżyli nasze życie w szczęściu – i zaprasza do tej „wielkiej przygody miłości…”
POLECANE LEKTURY
- św. Jan Paweł II, Dar i tajemnica: w pięćdziesiątą rocznicę moich święceń kapłańskich, Kraków 2005.
- św. Jan XXIII, Dziennik duszy, Kraków 2014.
- J. Augustyn, Jak szukać i znajdować wolę Bożą?, Kraków 2012.
- A. Cencini, Kryteria rozeznawania powołania, Kraków 2008.
- M. Gajda, M. Gajda, Rozwój: jak współpracować z łaską?, Goleniów 2012.
- G. Jeanguenin, Rozeznawanie czyli myślenie i działanie zgodnie z wolą Bożą, Częstochowa 2011.
- G. Lentini, Przypatrzmy się, bracia, powołaniu naszemu, Warszawa 2013.
- P. Madre, Boże wezwanie: rozpoznawanie powołania, Kraków 2006.
- Moje kapłaństwo – moje życie. Świadectwa kapłanów, napisane w odpowiedzi na listy Jana Pawła II, red. A. Matusiak, M. Wilk, Kraków 2009.
- K. Wons, Sens życia. Powołanie i wybór, Kraków 2011.